Skip to main content

शिवी



*शिवी*
- सुबोध अनंत मेस्त्री
========================================================================
"सुबू, जरा सार्थककडे लक्ष दे. काल घरात शिवी दिली त्याने. म्हणजे सहज बोलता बोलता बोलला", प्रतिभा आणि मी ट्रेन मधून घरी येत होतो. दरवाजाच्या बाजूला असणाऱ्या पॅसेज मध्ये ती जाळीबाजूच्या पार्टिशनला टेकून उभी होती आणि मी तिच्या समोर. ट्रेनला एवढी गर्दी नव्हती.

"काय दिली शिवी?", मी प्रतिभाचा चेहरा बघून मुद्दाम विचारलं. तिला शिव्या पहिल्यापासूनच आवडत नाहीत.

"अरे ती बहिणीवरून देतात ना ती. मला अगोदर समजलं नाही. मी पुन्हा अण्णांना ऐकायला सांगितलं. तर शिवीच होती ती", ती त्रासिकपणे सांगत होती.

"बरं मग", मी विचारलं.

"बर काय? तू समजाव त्याला. मी विचारलं कुठून शिकला तर सांगत होता की बाहेरून एक मुलगा येतो सोसायटीमध्ये. तो शिव्या देतो. तू घरी असशील तेव्हा बघ कोण आहे तो मुलगा आणि समज दे त्याला. बिल्डिंगमध्ये येऊ नको सांग", जशी एका आईची चीडचीड व्हावी तशी स्वाभाविकच तिची होत होती.

"त्याने काय होईल. सार्थक पुन्हा शिवी नाही देणार का?", मी विचारलं.

"अरे तस नाही पण पुढच्या तरी शिकणार नाही", मी एवढा लाईटली का घेतोय याच तिला नवल वाटलं असावं.

"आज मी त्या मुलाला बाहेर काढेन. यापुढे 24 तास आपण त्याच्या बरोबर असणार आहोत का? शाळेतल्या कोणत्या मुलाकडून शिवी शिकला तर? त्याला त्या शिविचा अर्थ माहीत नसेल. त्याने फक्त तो शब्द ऐकला आणि वेगळा वाटला म्हणून बोलला. त्याला ते चुकीचं आहे हे समजलं पाहिजे. उगाच त्याच्या समोर ओव्हररिऍक्ट झालो तर त्याच्या लेखी त्या गोष्टीला महत्व येईल. लक्ष देऊ नकोस. मी बघतो", मी तिला समजावत होतो.

"पण तरीही बघ जरा त्या मुलाकडे आणि सार्थकशीही बोल", मी ऐकून न ऐकल्यासारखं केलं. प्रतिभानेही विषय टाळला.

मी घरी येऊन त्याच्याशी बोलेन अशी तिची अपेक्षा होती पण मी तस करणार नव्हतो. 10-15 दिवस असेच गेले पण पुन्हा माझ्या कानावर तो शब्द त्याच्याकडून आला नाही.

एक दिवस आम्ही तिघे शॉपिंगसाठी मॉल मध्ये गेलो. प्रतिभा एका बाजूला सामान घेत असताना मी आणि सार्थक शॉपिंग कार्ट घेऊन पॅसेजमध्ये उभे होतो आणि नेमका फोनवर बोलताना एक माणूस आमच्या बाजूने "आयचा घो" अस बोलून गेला.

सार्थकचे कान टवकारले, "पप्पा घो म्हणजे काय ?", त्याची उत्सुकता स्वाभाविकच होती.

"शिवी आहे बाळा. चुकीचा शब्द आहे. लक्ष नको देऊ", आता तो मुद्द्यावर येणार हा त्याचा चेहराच सांगत होता.

"मग पप्पा भें*द ही पण शिवीच आहे ना?", तो एवढ्या मोठया आवाजात बोलला की आजूबाजूचे लोक आमच्याकडे बघायला लागले.

मी थोडा खाकरलो. ही योग्य वेळ होती. पण त्या गोष्टीत काही विशेष नाही असं दाखवून मी त्याला विचारलं, "हो शिवीच आहे आणि खूप वाईट शब्द आहे. तू कुठून ऐकला?"

"तो शिवम येतो ना तो बोलतो सारखा", सार्थकने सांगितलं.

या नावाचा मुलगा बिल्डिंगमध्ये नाही हे मला माहित होतं. तरीही मी त्याला मुद्दाम विचारलं, "कोणत्या फ्लोअरला राहतो शिवम?"

"पप्पा. तो आपल्या बिल्डिंगमधला नाही. बाहेरून येतो. विहानदादाला पण मारतो तो. बॅड बॉय आहे एकदम", अशा गोष्टी सांगताना त्याचे विशिष्ट हातवारे असतात आणि मला ते खूप आवडतात. विहान हा आमच्या बिल्डिंगमधल्या लहान मुलांचा लीडर. तो चौथीला आहे. आता त्याला मारतो म्हटल्यावर यांच्यावर थोडा प्रभाव असणारच.

"हम्म. असे शब्द बॅड बॉयच वापरतात. तुझ्या दीदीला कुणी वाईट बोललेलं चालेल का तुला?", मी विचारलं. त्याने नकारार्थी मान हलवली.

"मग ही शिवी म्हणजे आपण दुसऱ्याच्या दीदीला वाईट बोलतो. मला कधी ऐकलस हा शब्द बोलताना?", मी विचारलं

"नाही. कारण आपण दोघेपण गुड बॉय आहोत", हे सांगताना त्याच्या चेहऱ्यावर चमक होती.

"येस", मी त्याला हाईवफाईव्ह देण्यासाठी हात समोर केला आणि त्याने जोरात त्यावर टाळी मारली.

या गोष्टीला आता जवळपास दोन महिने उलटून गेले. सार्थककडून हा शब्द परत कुणाच्याही कानावर आला नाही. आज मी मुद्दाम त्याच्याजवळ शिवमचा विषय काढला, "सार्थक अरे तो शिवम येतो का बिल्डिंगमध्ये?",

"नाही येत. घाबरतो. देवराडी अंकलने (सेक्रेटरीे) बाहेरच्या मुलांना यायला मनाई केलीय", तो त्याच्या पोकेमॉन कार्डमध्ये बिझी असल्यामुळे माझ्याकडे न बघताच उत्तर दिलं.

========================================================================
*- सुबोध अनंत मेस्त्री*
स्वराज्य इंफोटेक / जीवनरंग
9221250656

#sahajsaral

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

"तुमची प्रत्येक गोष्ट ट्रॅक होतेय!" 😮

" तुमची प्रत्येक गोष्ट ट्रॅक होतेय!" "If you are not paying for the product, then you are the product." नेटफलिक्सवर "सोशल डीलेमा" आणि "द ग्रेट हॅक" या दोन डॉक्युमेंटरी पहिल्या.  याच इंडस्ट्रीमध्ये बरीच वर्ष काम करत असल्याने सोशल मीडिया ॲप्सचे इंटर्नल वर्किंग बऱ्यापैकी माहीत होतंच पण यात ते अजून प्रखरपणे  हायलाईट झालं. "मुळात सगळ्याच गोष्टी फ्री मध्ये देणाऱ्या गूगल, फेसबुक, इंस्टाग्राम, व्हॉट्सॲप सारख्या कंपन्या इतक्या श्रीमंत कशा?" असा प्रश्न मी कायम माझ्या सेशन मध्ये विचारतो.  यात नॉन टेक्निकल म्हणून मला बरीच उत्तर समोरच्या प्रेक्षकांकडून मिळतात जसं की, "इंटरनेट कंपनी त्यांना वापराचे पैसे देत असेल किंवा ते आपला डेटा विकत असतील".  काही लोक "ॲडवर पैसे कमवत असतील" असंही सांगतात पण ते नक्की कसं हे सांगता येत नाही.  हेच नेमकं या दोन्ही डॉक्युमेंटरीज मध्ये कव्हर केलं आहे. "त्यांना तुमच्यात इंटरेस्ट नाही तर तुमच्या इंटरेस्टमध्ये इंटरेस्ट आहे".  ज्यावेळी अमेरिकेचं इलेक्शन झालं होतं त्यावेळ केंब्रिज ॲनालिटीका या डे

माणुसकीची भिंत

माणसाने कोणत्या गोष्टीच्या प्रेमात पडावं किंवा कोणत्या गोष्टीचा ध्यास घ्यावा हे प्रत्येक व्यक्तींच्या मूळ स्वभावानुसार ठरत असतं.  काही व्यक्ती स्वतःकडे खूप काही असून दुनियेसमोर फक्त आपल्या समस्या घेऊन उभ्या राहतात तर काहीजण स्वतःकडे जे आहे त्यातला काही भाग समाजाला कसा उपयोगी ठरेल यासाठी कायम प्रयत्न करतात.  पुंडलिक दुसऱ्या प्रकारात मोडतो. माझी आणि पुंडलिकची ओळख तशी बऱ्याच वर्षांपूर्वीची.  एका भेटीत सगळ्यांनाच रुचेल असा हा व्यक्ती नाही.  परखड आणि स्पष्ट बोलणारा.  तसं माझंही अगदी पहिल्या भेटीत जमलं नाही.  आमची नाळ जुळण्यासाठी सहाएक महिने आरामशीर गेले असतील.  पण जो बंध घट्ट झाला तो कायमचाच.  बाहेर बाहेर कणखर दिसणारा हा व्यक्ती अत्यंत संवेदनशील व हळवा आहे.  खरंतर माणूस हा समाजशील प्राणी पण सध्याच्या व्यक्ती सोशल मोडियासारख्या वर्चुअल समाजात वावरतात.  पुंडलिक दोघांचं तारतम्य बरोबर राखून आहे.  उलट त्याला खऱ्याखुऱ्या समाजात वावरणं जास्त आवडतं.  एकदोन वर्षांपूर्वी पुंडलिकने "माणुसकीची भिंत" हा कन्सेप्ट माझ्यासमोर मांडला. आपण अशी एक भिंत उभी करायची ज्यावर आपल्याला नको असले

"उद्योजकतेची दिवाळी"

  "पप्पा, मी यावर्षी पण कंदीलाचा बिजनेस करणार आहे", सार्थक मोठ्या उत्साहात परवा मला सांगायला आला. "कस्टमर कोण? अजय काका?", मी गमतीने विचारले.  गेल्यावर्षी बिजनेसच्या पहिल्या वर्षात अजय काका हा एकच कस्टमर होता. सार्थकला प्रोत्साहन म्हणून त्याने कंदील घेतले आणि पेमेंट म्हणून काही शेअर्स त्याला गिफ्ट म्हणून पाठवले. "यावर्षी अजय काकाला आम्ही पार्टनर म्हणून घेणार. प्रत्येक कंदीलामागे कमिशन देणार", सॉफ्टवेअरमध्ये बिजनेस डेव्हलपमेंटच काम बघणारा अजा, कंदील विकताना कसा दिसेल या कल्पनेने हसू आलं.  अजय काका सार्थकचा हक्काचा माणूस आहे.  आणि अजय काकाला पण सार्थकचं भारी कौतुकही आहे. "परीक्षा संपल्यावर सगळं", मी सार्थकला सांगितलं. आज परीक्षा संपवून घरी आला आणि अण्णासोबत जाऊन त्याने कंदीलाच सामान आणलं. अण्णाकडून मदतीच प्रॉमिस घेतलंच होतं. पार्टनरशिपची ऑफर टाकण्यासाठी अजय काकाला फोन करा म्हणून माझ्या मागे लागला होता. पण हे सगळं त्यानेच करावं हे त्याला मी सांगितलं. फोन लावून त्याच्याकडे दिला पण लाजत असल्याने तो धावत मम्मीकडे गेला. मम्मीनेही माझं बोलणं ऐकलं असल्याम